Natuursteen en uitkankering

Wat is uitankering

Uitkankering is een fenomeen dat voorkomt bij stenen met stylolitische aders. Het wordt veroorzaakt door de stof alkaliën die o.a. in cement zit. Deze stof mengt zich in het vocht van de mortel. Vocht gaat na plaatsing altijd de kortste en gemakkelijkste weg naar het oppervlak van de tegel zoeken om daar te kunnen verdampen. Doorheen deze tocht gaat alkaliën chemisch reageren waardoor gips gevormd wordt. Normaal gezien is dit geen probleem. Het gips dat gevormd wordt door de chemische reactie verspreidt zich over de hele lengte en breedte van de tegel en kan onvoldoende druk uitoefenen op de steen om te barsten. Wel gaat men na plaatsing een soort dofheid van de steen merken. Dit wordt veroorzaakt door het gips dat geleidelijk aan bovenaan het oppervlak van de steen komt. Als er echter stylolitische aders in een tegel zitten zal al het vocht - en dus ook het alkaliën dat getransformeerd is naar gips - zich concentreren rond die ader. Het gips zal voor een grote druk zorgen op de bovenkant van de ader waardoor die plots springt en er een klein kratertje in de steen komt. In dit kratertje zal men een witte substantie aantreffen, d.i. het gips. Vermits dit een inherent kenmerk van de steen is kunnen hiervoor geen klachten worden aanvaard.

Hoe uitankering vermijden

Uitkankering of terrasvorming kan men vermijden door te kiezen voor dunne natuursteentegels en deze te verlijmen op een droge chape. In sommige lijmen die men gebruikt kan weliswaar nog steeds een hoeveelheid alkaliën zitten. Door de tegels op een droge chape te installeren gaat men als het ware de transporteur van de alkaliën wegnemen: het water. Hierdoor kan het alkaliën niet naar boven rijzen - kan er geen chemische reactie plaatsvinden waardoor gips ontstaat en kan dus geen terrasvorming of uitkankering plaatsvinden.